Obecnie skupiam się na rozwoju zawodowym w kierunku trenerskim. Ukończyłem studia licencjackie w Wyższej Szkole Edukacja w Sporcie w Warszawie kierunek Wychowanie Fizyczne i jestem na etapie studiów magisterskich. Posiadam również certyfikat trenera przygotowania motorycznego.

Od najmłodszych lat jestem związany z siatkówką jako zawodnik, organizator i szkoleniowiec. Pracowałem z młodzieżą w lokalnym klubie siatkarskim, gdzie byłem odpowiedzialny za prowadzenie zajęć treningowych, przygotowanie drużyn do turniejów oraz kształtowanie podstaw techniki i dyscypliny sportowej. Równolegle prowadziłem amatorską drużynę seniorską, dbając o cykl treningowy, udział w rozgrywkach oraz rozwój zespołu na poziomie lokalnym.
Mam także doświadczenie organizacyjne – samodzielnie przygotowywałem i przeprowadzałem turnieje siatkówki halowej oraz plażowej o charakterze charytatywnym i środowiskowym. Współpracowałem z instytucjami lokalnymi, sponsorami i mediami, co nauczyło mnie skutecznej komunikacji i logistyki wydarzeń sportowych.

Moja kariera sportowa miała charakter amatorski – grałem w lokalnych drużynach siatkarskich i uczestniczyłem w wielu turniejach środowiskowych oraz charytatywnych, zarówno w hali, jak i na piasku.Od najmłodszych lat fascynowało mnie jednak nie tylko samo granie, ale przede wszystkim analizowanie i rozumienie gry: mechanizmy taktyczne, schematy zespołowe, psychologia sportu i struktura zwycięstw. Bardziej niż zawodnicze ambicje napędzała mnie potrzeba głębokiego zrozumienia siatkówki jako złożonego systemu – zarówno od strony boiskowej, jak i społeczno-organizacyjnej. Aktualnie wraz z moją uczelnią jestem na etapie publikacji autorskiej książki o ZAKSIE Kędzierzyn-Koźle – nie tylko o drużynie jako takiej, ale również o tym, czym jest mistrzostwo w siatkówce w wymiarze kulturowo-społecznym, taktycznym i mentalnym. To zwieńczenie moich wieloletnich obserwacji i przemyśleń nad tym, co sprawia, że drużyny wygrywają – nie tylko mecze, ale również zaufanie, szacunek i historię. Jestem przekonany, że moja droga – choć mniej klasyczna – pozwala mi patrzeć na siatkówkę z szerszej perspektywy i wnosić do środowiska wartościowe, przemyślane spojrzenie.